شعر با حرف{پ}

پدرم گفت و چه خوش گفت که در مکتب عشق  هر کسی لایق آن نیست که بردار شود

شالبافان

پرخاش که از هر دهنی تلخ چو زهر استچون از لب شیرین تو افتاد شکر شد

ابوالحسن ورزی

پروانه صفت دیده به او دوخته بودموقتی که خبر دار شدم سوخته بودم

عاشق اصفهانی